‘วันวาเลนไทน์’ เทศกาลแห่งความรักที่มาพร้อมกับโศกนาฏกรรมอันน่าสลด

14 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์ เป็นเทศกาลเฉลิมฉลองด้วยการแสดงความรักกับคนที่คุณรัก ไม่ว่าจะเป็นคู่รัก ครอบครัว หรือเพื่อนคนสนิท มิตรสหาย และยังมีประเพณีการให้ของขวัญกับคนสำคัญเหล่านี้ เช่น ช็อคโกแลต ดอกไม้ การ์ด ตุ๊กตา หรือจะเป็นงานฝีมือที่ทำด้วยความตั้งใจ แต่เพื่อนๆ รู้ไหมว่า จุดกำเนิดของเทศกาลรักหวานฉ่ำนี้มาจากโศกนาฏกรรมอันน่าเศร้าสลด ที่ต้องใช้ชีวิตเข้าแรกมาเพื่อการแสดงถึงพลังแห่งรัก ราวกับบทกวีของเชกสเปียร์ก็ไม่ปาน และสำหรับวันนี้เราจะพาทุกท่านไปรู้ถึงประวัติความเป็นมาของเรื่องราวอันแสนเศร้า ที่เป็นต้นกำเนิดของเทศกาลวันวาเลนไทน์กันเลย   
  
ย้อนกลับไปยังสมัยที่จักรวรรดิโรมันเรืองอำนาจ ผู้คนในยุคนั้นมีความเลื่อมใสใน เทพเจ้าจูโน (ผู้เป็นจักรพรรดินีแห่งเทพเจ้าโรมัน และยังเป็นเทพเจ้าแห่งอิสตรีเพศ) โดยกำหนดให้ทุกวันที่ 13-15 กุมภาพันธ์ เป็นวัน ‘Lupercalia’ เพื่อบูชาเทพเจ้าแห่งความรัก โดยการบูชายัญสัตว์ การจับคู่แบบสุ่ม รวมถึงการมีเพศสัมพันธ์เพื่อขับไล่วิญญาณชั่วร้ายและภาวะมีบุตรยาก เพื่อส่งเสริมสุขภาพและความอุดมสมบูรณ์  
  
ต่อมาในสมัยจักรพรรดิคลอดิอุสที่  2 (Emperor Claudius ll) ขึ้นครองราชย์ ก็เกิดตระหนักขึ้นว่าที่หนุ่มสาวในยุคนั้นไม่ประสงค์จะเข้าร่วมในกองทัพเนื่องจากไม่อยากพลากจากคู่รักและครอบครัว จึงได้มีคำสั่งว่าห้ามจัดพิธีหมั้นและแต่งงานเป็นอันขาด เนื่องจากกรุงโรมตอนนั้นกำลังประสบปัญหาด้านกำลังพลในการไปรบ และเทศกาล Lupercalia ก็ได้กลับกลายเป็นขนบธรรมเนียมนอกรีตไปโดยปริยาย

ตำนานที่ว่าด้วยเรื่อง ‘พลังของความรักสามารถเอาชนะทุกสิ่ง’

ในขณะนั้นมีนักบุญผู้หนึ่งนามว่า ‘เซนต์วาเลนไทน์’ หรือ ‘วาเลนตินุส’ (St.Valentine, Valentinus) ได้ร่วมมือกับ ‘เซนต์มารีอัส’ (Saint Marius) แอบจัดงานแต่งให้กับชาวคริสต์ในกรุงโรมอยู่หลายคู่ จนกระทั่งทั้งคู่ถูกจับได้ ซึ่งระหว่างที่ เซนต์วาเลนไทน์ถูกจับกุม เขาเกิดตกหลุมรักกับหญิงตาบอดลูกสาวผู้คุมนามว่า ‘จูเลีย’ (Julia)  
 
ด้วยความรักที่เขามีต่อนาง นักบุญวาเลนไทน์จึงอ้อนวอนขอพระเจ้าเพื่อให้หญิงสาวที่เขารักได้มองเห็นอีกครั้ง และการอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น จูเลียสามารถมองเห็นเป็นปกติ ซึ่งเหตุการณ์นี้ทำให้นักโทษคนอื่นรวมถึงผู้คุมเกิดความเลื่อมใสในพระเจ้า ก่อนข่าวจะแพร่กระจายไปทุกสารทิศ ซึ่งในสมัยนั้นการนับถือพระเจ้าเป็นความผิดร้ายแรง เมื่อจักรพรรดิคลอดิอุสที่ 2 ทราบเข้า จึงสั่งประหารโดยการตัดศรีษะนักบุญวาเลนไทน์เพื่อเป็นบทลงโทษ  
 
และด้วยความรักที่เขามีให้กับจูเลียก่อนที่จะถูกประหารนักบุญวาเลนไทน์ได้เขียนจนหมายถึงหญิงคนรัก และลงท้ายด้วยคำว่า ‘From your Valentine’ ก่อนจะถูกประหารชีวิตในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ คริสตศักราช 269 
 

ตำนานที่ว่าด้วยเรื่อง ‘สงครามศาสนา’ และ ‘การต่อสู้โดยใช้พลังแห่งความรัก’  

นอกจากนี้ยังมีตำนานอื่นที่ว่า เซนต์วาเลนไทน์เป็นถึงสังฆราชแห่งเมืองอินเตรัมนา (Bishop of Interamna) และในฐานะผู้นำเขาจึงถูกจับกุม โดยการกักขังไว้ในบริเวณบ้านของผู้พิพากษานามว่า อัสเตรีอุส (Asterius) โดยทั้งคู่ก็ได้อภิปรายกันเกี่ยวกับเรื่องพระคริสต์ จนอัสเตรีอุสเกิดท้าท้ายให้พระเจ้าช่วยรักษาลูกสาวที่ตาบอด และถ้าทำสำเร็จเขาจะยอมทำในสิ่งที่นักบุญวาเลนไทน์ต้องการ  
 
ซึ่งการอัศจรรย์ก็ได้เกิดขึ้น ดวงตาของลูกสาวผู้พิพากษาได้รับการเยี่ยวยาจนสามารถมองเห็นเป็นปกติ จึงทำให้ผู้พิพากษาได้เข้าพิธีล้างบาป หรือ บัพติศ (Baptism) ตามที่วาเลนไทน์ต้องการ และได้ทำการปล่อยนักโทษชาวคริสต์ทั้งหมดที่ถูกจับกุม แต่เมื่อเรื่องไปถึงหูของจักพรรดิคลอดิอุสที่ 2 นักบุญวาเลนไทน์จึงโดนจับกุมอีกครั้ง โดยในครั้งนี้เขาโดนบังคับให้เปลี่ยนศาสนาเพื่อมานับถือเทพเจ้า จึงเป็นผลพวงทำให้เขาถูกประหารโดยการตัดศรีษะที่นอกประตูแพลมีเนีย (Porta Flaminia) ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ คริสตศักราช 269 พร้อมกับจดหมายฉบับสุดท้ายที่ถูกส่งถึงจูเลีย ลงท้ายด้วย ‘From your Valentine’ ตามที่ตำนานเรื่องอื่นๆ ได้กล่าวไว้ 
 
ซึ่งเหตุการณ์จริงนั้นจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเราก็ไม่สามารถทราบได้แน่ชัด แต่กระนั้นจากทั้งสองตำนานที่เราได้นำมาเล่าสู่กันฟัง นั้นสรุปได้ว่านักบุญวาเลนไทน์คือผู้ที่ต่อสู้กับความมอยุติธรรม ด้วย ‘สันติ’ กับ ‘ความรัก’ ซึ่งถึงแม้ตัวของเขาจะต้องเจอจุดจบแบบไม่สวยงาม แต่เรื่องราวของเขานั้นก็ยังคงถูกส่งต่อไปรุ่นสู่รุ่น กลายเป็นตำนานที่ไม่มีวันเลือนหาย ให้เราได้เป็นที่ประจักษ์ถึง ‘โศกนาฏกรรม’ และ ‘พลังแห่งความรัก’ ประจำเทศกาลวันวาเลนไทน์ในทุกปี