พูดคุยกับวง I Hate Monday การเติบโตครั้งใหม่ไร้ขีดจำกัด และเพลงใหม่ ‘อย่าเพิ่งไปได้ไหม’

หลังจากที่เราพูดคุยกับ I Hate Monday วงดนตรีแจ้งเกิดจากเวที Hot Wave ประจำปี 2017 กับเพลง ‘ยอดนักสืบ’ วันเวลาผ่านไปร่วมหนึ่งปี เราได้กลับมาสนทนาอีกครั้งเกี่ยวกับการเติบโตของวงที่ตอนนี้มีทิศทางชัดเจนว่าไม่อยาก ‘จำกัด’ ตัวเองไว้กับแนวดนตรีแบบใด และเพลงใหม่ ‘อย่าเพิ่งไปได้ไหม’ ของวงที่ได้ ปู๋- ปิยวัฒน์ มีเครือ หรือ ‘ปู๋ วง Hens’ มาร่วมงาน พร้อมกับแอบใบ้กันเล็กน้อยว่านี่คือจุดเริ่มต้นของงอัลบั้มใหม่ของวงอีกด้วยในชื่อ ‘Week Day’ ที่แฟนๆ อาจต้องรอติดตามฟังกันเร็วๆ นี้

เป็นยังไงบ้างผ่านมา 1 ปี ไม่ได้เจอกันนานเลย

ยาหยี: มีโปรเจกต์ใหม่ค่ะก็คือมีเพลงต่อจากยอดนักสืบเพลงนึง เป็นเพลงช้า ชื่อเพลง ‘ประโยคบอกเลิก’ แล้วก็หลังจากจบซิงเกิลนั้นก็คือเราทำเป็นแบบว่าอัลบั้ม 

รู้มาว่าเพลงที่เพิ่งปล่อยออกมาเป็นเพลงแรกของอัลบั้ม

ยาหยี: ใช่ค่ะ เป็นเพลงเปิดตัว ช่วงนี้งานเยอะขึ้นกว่าก่อน แบบย้อนไปก่อนช่วงยอดนักสืบที่เราได้เจอกัน ตอนนั้นก็เป็นแค่งานโปรโมต ออกซิงเกิล แต่หลังจากนั้นมีงานเยอะมากขึ้น เราได้เจอกันแบบทุกอาทิตย์ ซึ่งเหมือนอยู่บ้านเดียวกันตลอดเวลา ก็เหมือนมีกิจกรรม ในฐานะวงดนตรีให้ทำมากขึ้น หยีว่ามุมมองในการทำดนตรีของพวกเราก็เปลี่ยนไปด้วย  

เห็นด้วยว่ามีการเติบโต เมื่อก่อนการทำงานมันไม่ค่อยเจอกันด้วย

มิค: ถูกครับ เรามีสถานที่ด้วย ก่อนหน้านั้นเราทำกันที่หอพักก้จะแบบมีข้อจำกัดหลายอย่าง พอย้ายที่ทำงานก็เหมือนจะคล่องขึ้น คือที่สตูดิโอผมเอง เป็นโฮมสตูดิโอ เป็นที่ที่ทำทุกอย่าง กินข้าว และกิจกรรมอื่นๆ จบครบในที่เดียว 

ช่วยเล่าคอนเซปต์หน่อยเป็นไง มีการเปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้าง

ยาหยี: เราเริ่มวางธีมเป็นธีมอัลบั้ม เป็นอีพีมี 5 เพลง แล้วก็จะทำธีมเป็น ‘Week Day’ คือมี 5 วัน จันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส ศุกร์ พวกเรารู้สึกว่าแต่ละวันมันมีคาแรคเตอร์ของมันเอง อย่างชื่อวง I Hate Monday ก็คือขี้เกียจไปทำงาน เช้าวันจันทร์ ส่วนในพาร์ทของเพลง อย่าเพิ่งไปได้ไหม ก็เป็นมู้ดของวันศุกร์ เป็นแบบ Friday Night มันก็คือฟีลแบบ TGIF ปาร์ตี้ไนท์ อยากมีความวัยรุ่นเลิกงาน แล้วไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว เอาสนุกกับมันเต็มที่ จริงๆ เพลงส่วนมากเป็นเพลงช้าเลยค่ะ ไม่มีเพลงที่สนุกสนาน หรือสดใสมากขนาดนั้น ซึ่งพออยู่ใน 5 เพลงที่เราต้องคิดว่าต้องมีอะไรบ้าง เพลงนี้จะทำอะไรบ้าง เราก็รู้สึกว่าอยากจะเปิดทุกมุมของวงเราทุกพาร์ทความรู้สึกของวงเราให้คนได้เห็น ซึ่งหยีคิดว่า 5 วันนี้ที่จะโชว์มันได้แบบมันมีพาร์ทอะไรบ้าง ในมุมที่แตกต่างกัน อย่าง อย่าเพิ่งไปได้ไหมคือวันศุกร์ มันก็อาจจะไม่ได้สนุกแบบน่ารักมาก อาจจะสนุกแบบเต็มที่ไปเลย มีความแน่นๆ ในพาร์ทดนตรี ใช่ไหมมิค 

มิค: ครับผม (หัวเราะ)

นีโน่: มีโจทย์ว่าอยากร่วมงานกับนักแต่งเพลงที่หลากหลาย ซึ่งเหมือนในอัลบั้มนี้ได้พี่ปู๋ วง Hens มีพี่ติ๊ก Playground และพี่ข้าว Mellow Fellow จริงๆ ตอนแรกตั้งใจอยากให้ 5 เพลง 5 คน ไปเลย แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างจึงเป็นประมาณนี้  

เราไปร่วมมือได้ยังไง

มิค: อย่างพี่ปู๋คือร่วมงานแต่แรกเลยครับ คือรู้จักค่าหน้าค่าตาเป็นอย่างดี ก็เลยชวนเขามา พี่ติํกก็ร่วมงานกันอยู่ แบบเป็นคู่ขาช่วงหนึ่ง ชวนเขามาเหมือนกัน 

คิดว่าพี่ๆ เขาช่วยอะไรเราบ้างในการที่เขามาช่วยเรา

ยาหยี: หยีว่าค่อนข้างต่างกัน แต่ละคนก็มีมุมมองที่ไม่เหมือนกัน คือของเราใช้คนเขียนเพลงสามคนคือ พี่ติ๊ก พี่ปู๋ พี่ข้าว ซึ่งแบบแต่ละคน วิธีคนละภาษาเลย พี่ปู๋ก็ค่อนข้างแนะนำเรื่องเมโลดี้ แบบท่อนฮุคคือหัวมันต้องแข็งแรง เราทำเมโลดี้ส่งไปแล้วให้พี่ปู๋คิดเนื้อ อย่างเพลงนี้ อย่าเพิ่งไปได้ไหม พี่ปู๋ก็ชอบใช้คำว่าอะไรนะ

มิค: ตีหัวเหรอ?

ยาหยี: ใช่ ว่ามันแบบ อื้อ! ได้อีก นี่คือสิ่งที่พี่ปู๋แนะนำ แล้วก็พี่ติ๊ก แทบจะเป็นเนื้อรัวที่สุดเท่าที่เราเคยร้องมา มีความวัยรุ่น ด้วยความที่พี่ติ๊กทำ Home Run Music จะเป็นแบบสาวๆ น่ารัก พอพี่ติ๊กมาแต่งให้วงเราก็มีความแบบน่ารักกุ๊กกิ๊กในแบบที่เราไม่เคยเล่นมาก่อน ไม่เคยร้องมาก่อน เพลงอย่าเพิ่งไปได้ไหม ก็จะเปิดมาแบบหนักหน่อย เปิดมาวันศุกร์เลย หลังจากนั้นอาจมีความมินิมอลขึ้น

ธีมเป็นในแต่ละวันๆ ไป

ฟอร์ด: มีเศร้า สุขปนทุกข์ไปหมดเลย คลุมไปหมดเลยครับ 

นอกจากจันทร์กับศุกร์ แล้ววันอื่นๆ คิดไว้ยังไง

หยี: อย่างอังคาร ด้วยความที่มันเป็นสีชมพู ก็เลยอยากรัก แอบชอบ วัยรุ่นกุ๊กกิ๊ก เป็นเพลงที่น่ารัก และหวานที่สุดในอัลบั้ม มินิมอลสุด อย่างวันพุธคือ Wednesday Depression อาจไม่ได้เศร้าแบบวันจันทร์ จะเศร้าก็ไม่ได้แบบร้องไห้ แบบอึดอัดใจ ก็จะมู้ดนั้น พฤหัสก็จะใกล้ศุกร์ คือง้างละก่อนไปศุกร์จะต้องมีความแซ่บนิดนึง แต่ว่าก็มีความน่ารักเหมือนกันค่ะ มันจะมีดุ้กดิ้กๆ นิดนึงในวันพฤหัส

มิค: มันมีความแบบว่าจิกๆ เล็กน้อย แต่ยังอยู่บนความสนุก

ฟอร์ด: แอบสปอยล์คืออีพีนี้เรามีคนมาฟีตด้วยครับ 

นั่นก็คืออ...

วง: สปอยล์แค่นี้ (หัวเราะ)

คิดว่าในอนาคตอยากร่วมงานกับใครอีกด้วยไหม

มิค: ก่อนหน้าเราว่าไปแล้วว่าเราอยากได้ 5 เพลง 5 คนแต่งเพลง ก็มีบางท่านในนั้นที่ยังอยากร่วมงานอยู่ 

เพลง อย่าเพิ่งไปไหน กำลังบอกอะไรเรา

ยาหยี: เหมือนเราบอกกับคนที่เราเจอ เป็นคนที่เราชอบว่าให้อยู่ตรงนี้กับเราก่อน อย่าเพิ่งไปไหนเลย เลยเป็น "อย่าเพิ่งไปได้ไหม" บอกตรงๆ เลย จริงๆ หยีใช้ประโยคนี้ในชีวิตจริงค่อนข้างบ่อยค่ะ  

ใช้กับใคร

ยาหยี: ใช้กับคนที่ไม่อยากให้ไปไง ก็บอกไปแล้ว (หัวเราะ)  

ในส่วนของมิวสิกวีโอยังไงถึงได้มิก (มณฑล) มาแสดง

ยาหยี: ซึ่งชื่อเหมือนมือกีตาร์วงเราด้วย แต่หลับ เพราะตอนถ่ายคือถ่ายตั้งแต่บ่ายของวันนึงจนถึงเช้าของอีกวันหนึ่ง ซึ่งโหดมาก ง่วงมาก จังหวะตีสองคือมิคนี้หลับแล้ว

มิค: ไม่มีอะไรทำแล้ว นั่งดูการ์ตูน (หัวเราะ)

ยาหยี: ในเอ็มวีนี้ น้องมิกเล่นเยอะที่สุด ดีใจมาก เป็นเอ็มวีแรกที่หยีเล่นด้วยค่ะ ดีใจที่มีน้องเขาช่วยไว้ น้องเขาใจดีน่ารัก ทำให้หยีไม่ง่วง เขาจะมาชวนคุยตลอดเวลาทุกครั้งที่สั่งคัต  

คนอื่นล่ะครับ

ยาหยี: คนอื่นหลับหมดแล้ว พักผ่อนตามอัธยาศัย ในที่เซ็ตมันค่อนข้างแคบ พวกเขาเลยต้องหลบอยู่ตามห้อง เดี๋ยวหัวโผล่ในเอ็มวี

ฟอร์ด: แต่ก็แว่บไปให้กำลังใจเพื่อนครับ

คิดว่าเพราะอะไรกันนะ ทำไมเพลงคนฟังเยอะขึ้น เพราะมันฟังง่าย

ฟอร์ด: ผมว่าใช่แหละ

ปิง: เพลงนี้ก็ฟังง่ายกว่า ด้วยมันเป็นเพลงร็อกด้วยแหละครับ มีความเป็นป๊อปร็อกสนุก

มิค: น่าจะมีองค์ประกอบหลายๆ อย่างที่คุ้นหูผู้ฟัง มีเนื้อหาที่ย่อยง่ายทำให้คุ้นเคยได้ง่าย ซาวด์ร็อกอย่างที่บอก หลายคนน่าจะเข้าใจง่าย 

คิดว่าในอนาคตเราจะมีแนวเพลง หรือสิ่งใหม่ๆ ที่อยากต่อยอด หรือนี่คิดว่ามาถูกทางละ

ยาหยี: มันมีครั้งนึงตอนสัมภาษณ์ มีพูดว่าเป้าหมายของวงเรา อยากจะทำดนตรีที่ฟังออกว่าเป็น I Hate Monday แต่ไม่จำกัดเพลงว่าเป็นป๊อป แจ๊ส ร็อก อยากให้มันแบบรวมกันโดยไม่ต้องนึกว่าสิ่งนี้เรียกว่าอะไร

มิค: ซึ่งในอีพีก็มุ่งทางนั้น แบบจัดเต็มประมาณนึง แต่ละเพลงไม่เหมือนกันเลย คนละแนว และก็แบบไม่เขินแล้ว อยากลองอะไรก็ลอง เช่น เพลงแรกก็ร็อกมาเฉยเลย ที่เหลือก็มีอีกหลายๆ กลิ่น หลายๆ แนวที่จะได้ฟังกัน

ยาหยี: ส่วนตัวหยี ตอนแรกที่ได้ยินเขาพูดก็ ห๊ะ แล้วมันจะเป็นยังไง การที่ทำอะไรก็ได้แต่ให้ฟังออกว่าเป็นเรา หยีก็เลย เอ้อ งั้นก็ลองดู ถ้ามันเสร็จก็คงเห็นภาพ ในฐานะที่เขา (มิค) เป็นโปรดิวเซอร์ที่ไม่ใช่แค่วงเรา เขาคงมีสิ่งที่อยู่ในหัวว่าอยากทำอะไรบ้าง แม้กระทั่งหยีก็ตื่นเต้นกับการทำอัลบั้มนี้เหมือนกัน แนวคิดนี้เป็นแนวคิดแรกที่เคยได้ยินในชีวิต  

มิค: จริงๆ เผลอพูดไป ก็เลยต้องรับผิดชอบ (หัวเราะ)

ปิง: คือวงเราเหมือนมีปัญหาทุกครั้งที่เวลาปล่อยเพลง ต้องมานั่งนิยามมันว่ามันคือแนวอะไรวะ

ยาหยี: น่าจะเกี่ยวกับที่เราเรียนดนตรีด้วย เวลามีคนมาถามว่าแนวอะไร มันก็ผสมกันเยอะมากๆ ไม่ใช่แค่หนึ่งอย่าง แว่บแรกอาจจะต้องแบ่งมั้ง แต่พอฟังไปเรื่อยๆ มันเหมือนดนตรีแจ๊สที่ถ้าแจ๊สเพียวๆ ก็เพียวๆ ไปเลย ดิสโก้ก็ดิสโก้ อะไรงี้ แต่พอเป็นยุคนี้ที่อิเล็กทรอนิกส์เข้ามา สามารถหยิบวัตถุดิบอะไรมาใส่ก็ได้ มันก็มีการผสมผสานระหว่างสไตล์ได้อิสระมากขึ้น

เครียดไหมเวลาทำเพลงแล้วมีกรอบเด็กเรียนดนตรีมา

มิค: มีบ่อยๆ ครับ มีตลอด ถ้าตรงๆ ก็ใช้เวลา ทุกวันนี้ก็อยู่ในโปรเซสนี้เหมือนกัน ต้องถอยตัวเองออกมาจากหูนักดนตรีให้ได้ แต่ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาที่ทำวงก็รู้สึกว่าสามารถถอยออกมาฟังได้ห่างขึ้นเรื่อยๆ คงต้องทำไปเรื่อยๆ มั้งครับ มันถึงเห็นภาพชัดขึ้น  

แต่ละวงมีหน้าที่ในการทำเพลงยังไงบ้าง

ฟอร์ด: ประเด็นหลักของวงเราคือเราไว้ใจมิคกันทุกคน ซึ่งพวกเราสี่คนนอกจากมิค เราจะไปนั่งฟังกันที่บ้านมิคเลย

มิค: แบบชี้มาเลยพี่ (หัวเราะ)

ฟอร์ด: ชอบอะไรไม่ชอบอะไรก็บอกกันตรงนั้นเลย

ยาหยี: ก็คือเขาเป็นโปรดิวเซอร์ แล้วเราก็เป็นนักดนตรีที่ช่วยออกไอเดีย แต่มิคก็รับผิดชอบเรื่องดนตรี พาร์ทคอนเทนต์ 5 คนนี้ก็มาคุยกันว่าอยากจะทำคอนเทนต์ให้เป็นยังไง บางเพลงมีดนตรีมาก่อน บางเพลงไม่มีดนตรีเลย อันนี้เป็นส่วนที่เราชอบปรึกษากัน อย่างเพลงนี้ (อย่าเพิ่งไปได้ไหม) มีดนตรีขึ้นมาก่อน แล้วเรามาคุยกันว่าดนตรีแบบนี้มันมู้ดประมาณไหน เลยได้มาว่ามัน 'ซิ่ง' มาก เลยอยากให้เป็นปาร์ตี้ไนท์ และให้มีมู้ดแบบใจเต้นนิดนึง

เหมือนกรอกพรอมต์เข้าไปให้เอไอ

วง: ใช่ (หัวเราะ)

ยาหยี: แต่พอเป็นไฟนอล การตัดสินใจส่วนมากทุกคนก็ไว้ใจเขา พอมี 5 หัว มันสรุปไม่ได้ มิคเลยเป็นคนเคาะ พวกพาร์ทอัดเซสชั่นก็อัดที่บ้านเขาเลย  

แล้วมันมีสิ่งที่เอไอ (มิค) สร้างขึ้นมาแล้ววงไม่ชอบไหม แล้วสิ่งนั้นมันคืออะไร

ยาหยี: มันมีคอร์ดโปรเกรสชันที่ฟังแล้ว ฮึ้ย มันเกินจัง แล้วเอาออก

มิค: ถอยออกมาฟังไม่ทัน (หัวเราะ)

ยาหยี: แต่เขาก็ถามนะว่ามัน 'หลอน' ไปรึเปล่า แต่มีบางอันที่เราบอกให้เพิ่มนะ คือมิคไม่ได้ทำทีแน่นไปเลย จะเริ่มทำขึ้นมาค่อยเป็นค่อยไปมากกว่า

คาดหวังอะไรต่อจากนี้ครับ

ยาหยี: ถ้าแบบว่าปล่อยเพลงนี้ อยากให้คนเห็น I Hate Monday ในมุมมองที่ต่างไปจากเดิม ตอนแรกเขาเห็นมุมตรงเราอย่างเดียว ตอนนี้อยากให้เห็นมุมข้าง ข้างซ้าย ข้างขวา ข้างหลัง จะได้รู้จักกันอย่างเต็มตัว ตั้งใจไว้ว่าจะเล่นโซเชียลให้เยอะขึ้น คือส่วนตัวไม่มีใครชอบเล่นโซเชียลเป็นพิเศษ ถือว่าน้อยกว่าคนปกติ คือเราอยากทำให้มันแอคทีฟขึ้น เพราะหลายครั้งที่เราออกไปเล่น มันมีคนตามกลับมา พอตามกลับมา เขาก็อยากคุยกับเรา แต่อ่าว พี่ๆ ไม่คุยด้วย ทำให้ขาดการปฏิสัมพันธ์ เราเลยอยากใกล้ชิดมากขึ้นเหมือนตอนที่เราเล่นคอนเสิร์ต

นีโน่: คาดหวังฟีดแบ็กของแต่ละเพลงยันอัลบั้มจริงเลย เรื่องยอดวิว คนดูเพิ่มอะไรงี้ เพราะถ้าปล่อยเพลงไป 5 เพลง เนี่ย เพลงที่เป็นของ I Hate Monday ก็น่าจะพร้อมโชว์ของตัวเองแล้ว

ฟอร์ด: ผมคาดหวังว่าจะทำให้คนฟังครับ ฟังรู้เรื่องตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมอยากทำในอีพีนี้มากๆ จับคำได้ชัดเจน ตรงไปตรงมา

ปิง: ผมเหมือนกับเพื่อนๆ คาดหวังกับอัลบั้มนี้ อยากปล่อยออกไปแล้วได้รับความสนใจในทางที่ดี เหมือนอย่างที่หยีพูดถึงมิคเลยครับ ตอนแรกผมรู้สึกอยากเล่นแนวนี้ ณ ตอนนี้กับวงนี้ก็อยากทำอะไรก็ได้ และยังมีกลุ่มคนที่ฟังเรา แล้วมีคนใหม่ๆ เปิดใจฟังเรา อยากให้วงถึงจุดนั้นได้

ฟอร์ด: เหมือนเรื่องนี้พวกเรา 5 คนคิดเหมือนกัน แบบว่าอยากทำดนตรีอะไรก็ได้ที่มันไม่มีกรอบมาจำกัดตัวเรา อยากให้เป็น I Hate Monday ไม่อยากตอบว่าเป็นแนวไหน

มิค: แบบ Paradox โมเดล ส่วนผมหวังว่าคนฟังจะเข้าใจไอเดีย เป้าหมายเราจากอีพีนี้ I Hate Monday จะเป็นอะไรก็ได้ ถ้าคนฟังได้ฟังอีพีแล้วเข้าใจคอนเซปต์ ก็ถือว่าประสบความสำเร็จ และพึงพอใจมากๆ แม้ว่าเป็นเป้าหมายที่ค่อนข้างยาก หรือถ้ารองลงมาหน่อย อยากให้มีสักเพลงที่อยู่ในใจเขาละกันครับ กับในอีพีก็มีหลายรสให้เลือก อยากให้ลองชิมดูก่อน ไม่ก็มาลองรสอื่นในอีพีหลังก็ได้

สามารถติดตามวง I Hate Monday ได้ที่ Facebool ‘I Hate Monday Band’ และ Instagram @ihatemonday_official และ Youtube OfficialWhiteMusic