ว่ากันด้วยเรื่องความสูญเสียของ แม่มะลิ หรือ ตองกีมาร์ ผู้ซึ่งเหมือนถูกชะตากลั้นแกล้งให้พบกับความสูญเสียซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ในครั้งแรกกับการเสียสามีผู้เป็นที่รักไป และในครานี้ เธอได้เสียลูกชายที่หวงแหนของเธอไปอีก
การจากไปของ จอร์จ ฟอลคอน หรือ หลวงชิดภูบาล เกิดขึ้นเนื่องจาก ขุนหลวงท้ายสระ ได้มีคำสั่งให้ออกไปตามหาหลักฐานเพื่อมัดตัวผู้ที่ก่อกบฏจากเหตุการณ์ลอบปลงพระชนม์ ในระหว่างที่จอร์จออกไปตามสืบก็ถูกจับได้ขึ้นมา เขาพยายามที่จะหนีแต่สุดท้ายก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น
การจากไปของ จอร์จ สร้างความเสียอกเสียใจให้กับผู้เป็นแม่อย่างมาก ซึ่งก็มีคุณหญิงการะเกดมาช่วยปลอบประโลมหัวใจที่บอบช้ำจากการสูญเสีย
การสูญเสียในสิ่งที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น ไม่ใช่การตายจากไปเพราะโรคร้ายหรือความชรา แต่จากไปเพราะการถูกสังหาร แน่นอนว่าความเสียใจที่มีของคนรอบข้างมักต้องทวีคูณ
สังเกตได้ว่า ไดอะล็อกที่คุณหญิงการะเกดได้พูดกับแม่มะลิ คือการหยิบยกความเชื่อของศาสนามาปลอบประโลมหัวใจว่า สักวันหนึ่งจะได้พบกันอีกครั้งในวันข้างหน้า และคิดว่าทั้งสามีของแม่มะลิ หรือ ฟอลคอน และ จอร์จ ผู้เป็นลูกชาย ในบัดนี้คงจะได้พบเจอกันแล้ว
แต่หากว่ากับตามหลักของศาสนาพุทธเชื่อว่ามนุษย์เราประกอบไปด้วยสองส่วน จิตและกายหยาบ เมื่อกายหยาบได้สูญสิ้นไปจากโลกปัจจุบันแล้ว จิตจะวนเวียนเป็นวัฏจักร เกิดแก่เจ็บตายเป็นวัฏสงสารไม่มีสิ้นสุด การจะหลุดพ้นวงจรนี้มีเพียงสร้างบุญกุศลให้ถึงพร้อมเท่านั้น
จริงๆ แล้ว สิ่งที่คุณหญิงการะเกดได้เอ่ยบอกมา ไม่ใช่เพียงความเชื่อในศาสนาพุทธเพียงนั้น แต่ยังเป็นความเชื่อของกลุ่มคนในหลายๆ ศาสนา และในหลายๆ ประเทศอีกด้วย ว่าหากคนที่รักได้ดับสูญไปแล้ว ดวงจิตของเขาก็ยังเฝ้ามองและรอคอยเราอยู่บนฟ้า ไม่จากไปไหนเพื่อที่วันหนึ่ง จะได้กลับมาพบกันอีกครั้ง
