ตัวภาพยนตร์ท่าทีชัดเจนว่ามาในแนว รอม-คอม พาผู้ชมย้อนอดีตไปในปี 2003 หรือ 20 ปีที่แล้ว เล่าเรื่องราวของ กิ๊บ (ณัฎฐณิชา ดังวัธนาวณิชย์) นักศึกษาวิศวกรรมผู้อมทุกข์ที่ต้องกลับมาอยู่บ้านที่ อ. ขลุง จ.จันทบุรี ด้วยเหตุผลบางอย่าง การกลับมาครั้งนี้เธอได้พบกับ ต้อ (ณัฎฐ์ กิจจริต) เพื่อนสนิทชายที่เคยมีซัมติงต่อกัน และจับพลัดจับผลูมีเหตุต้องมาช่วยเด็กๆ แก๊งหัวหมาทำภารกิจตามฝัน จนเหตุการณ์เหล่านั้นทำให้สองวัยรุ่น กับอีกหนึ่งแก๊งเด็ก ต่างก็ได้สำรวจความรู้สึกของตัวเองเพื่อจะเติบโตขึ้นไปอีกขั้น
แม้จะดำเนินเรื่องตามสูตรสำเร็จ แถมอาจมีแผลอยู่บ้างในเส้นทางการเล่าเรื่อง แต่การใช้ประโยชน์จากวัตถุดิบอย่างความทรงจำในยุค 2000 สอดแทรกลงในเนื้อหาของหนังอย่างจริงใจ พอเหมาะพอเจาะ ก็ทำให้ "14 อีกครั้ง I Love You Two Thousand" กลายเป็นภาพยนตร์ที่ผู้เขียนเพลิดเพลินกับมันได้จนจบแม้ระหว่างทางจะมีสะดุดลูกระนาดอยู่บ้าง เหตุผลที่การฉายภาพความทรงจำที่ผู้ชมมีความรู้สึกร่วมมักกลายเป็นท่าไม้ตายที่ภาพยนตร์หลายเรื่องใช้จนประสบความสำเร็จ (ในเชิงการทำงานกับผู้ชม) ก็คงเพราะธรรมชาติของมนุษย์เมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไป คนเรามักเลือกที่จะไม่จำเรื่องแย่ๆ เรียกได้ว่าเมื่อไหร่ที่หวนกลับไปคิดถึงสมัยก่อน ยิ่งย้อนอดีตไปนานเท่าไหร่ ยิ่งเด็กขนาดไหน ลิ้นชักความทรงจำเปิดมาทีไรก็มีแต่เรื่องสนุก โดยเฉพาะประสบการณ์กับเพื่อนๆ วัยเด็ก หรือรักครั้งแรกที่คิดถึงเมื่อไหร่ก็ใจฟู ทำให้ส่วนประกอบสร้างต่างๆ จากยุค Y2K ที่ถูกประโคมมาอย่างจัดเต็มในภาพยนตร์เรื่องนี้ ต้องมีสักส่วนใดส่วนหนึ่งกระทบใจและสร้างความรู้สึกอบอุ่นให้กับผู้ชมที่เคยมีความทรงจำร่วม ซึ่งก็ขอยืนยันอีกครั้งว่าความรู้สึกร่วมเหล่านี้มันกลายเป็นท่าไม้ตายที่ประคองมู้ดอุ่นๆ หวานๆ ขณะชมภาพยนตร์จนทำให้เราเพลิดเพลินลืมเรื่องขมๆ ในชีวิตปัจจุบันไปชั่วขณะ จนรู้สึกดีหรือผูกพันไปกับตัวหนังโดยไม่รู้ตัว ทำให้ไม่แน่ใจว่าถ้าหากเด็กยุคใหม่ หรือคนที่อาจจะโตมาอีกแบบและไม่ได้มีความรู้สึกร่วมตรงนี้พยุงไว้จะรู้สึกกับตัวหนังขนาดไหนเช่นกัน
สำหรับผู้เขียนเองก็มีหลายจุดที่ไปสะกิดความทรงจำในใจ ทั้งเรื่องราวการผจญภัยของกลุ่มเพื่อน หรือเรื่องราวของการเลือกทำตามความฝันตัวเองที่แม้จะเป็นเรื่องเก่าไปแล้วในยุคปัจจุบัน แต่เมื่อมองย้อนกลับไปในยุคที่ประเด็นนี้มันซีเรียสคอขาดบาดตาย มันขมขื่นไม่น้อยเลยกว่าจะผ่านมาได้ ที่สำคัญสำหรับคนบ้าเพลงอย่างผู้เขียน บทเพลงที่ผู้สร้างเลือกมาใช้ประกอบระหว่างเรื่องก็เป็นอีกท่าไม้ตายหนึ่งที่เรียกว่าโกงเลยก็ว่าได้ โดนทุกทำนอง โดยเฉพาะเพลง “ไกลออกไป – Day Tripper” ที่นอกจากจะกระชากความทรงจำร่วมได้เต็มๆ ยังมีเนื้อหาสอดคล้องกับเส้นเรื่องรักหลักอีกด้วย ต้องยอมรับว่าเลือกได้เหมาะสมและเป็นส่วนเสริมภาพยนตร์เรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี
นอกจากนี้สิ่งที่ต้องขอชื่นชมอีกจุดคือการเลือกใช้โลเคชันที่จังหวัดจันทบุรี บ้านเมืองที่ยังคงมีความคลาสสิคพอให้เรามีความรู้สึกร่วมไปกับโลกยุค Y2K ที่ตัวหนังพยายามสร้าง รวมถึงส่วนสำคัญอย่างการแสดงของบรรดานักแสดงในเรื่อง ทั้งแก๊งเด็ก รวมถึงเคมีของคู่พระนางโดยเฉพาะตัวละคร กิ๊บ ที่บทมีความสุ่มเสี่ยงกับการที่คนดูทั่วไปจะไม่ซื้อและอาจรู้สึกรำคาญได้ง่ายๆ ซึ่งการแสดงของ ณิชา ก็มีช่วยให้ตัวละครนี้มีมิติและรอดข้อหาไปได้อย่างไม่ติดขัด
โดยรวมก็อย่างที่บอกไว้ว่าหลายๆ โมเมนต์ในภาพยนตร์อาจจะต้องพึ่งความทรงจำร่วม หากบอกเล่ามากกว่านี้ไปก็คงจะเป็นการสปอยล์ อยากให้ผู้อ่านลองไปพิสูจน์เองจากภาพยนตร์น่าจะเหมาะกว่า การันตีว่าถ้าเริ่มมีอายุหน่อยๆ ไล่ตั้งแต่วัยรุ่นตอนปลายขึ้นไป และเชื่อว่าตัวเองมีประสบการณ์ร่วมกับเรื่องราวในยุคนั้น ไปดูเถอะครับ ไม่เสียเวลาแน่นอน คิดเสียว่าเหมือนได้นั่งไทม์แมชชีนขนาดย่อมที่อาจจะย้อนไปเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่ก็พอจะย้อนไปดูความทรงจำดีๆ ให้หายคิดถึงอดีตเพื่อเติมแรงไปสู้กับปัจจุบันในวันต่อไปก็พอแล้ว
รับชม "14 อีกครั้ง I Love You Two Thousand" ได้แล้ววันนี้ทาง Netflix
