วันที่ 28 พฤษภาคม 2566 ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ อดีตนักการเมืองและนักธุรกิจ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัวมีเนื้อหา ระบุว่า ยุคทองของพรรคน้อง
เมื่อคนเบื่อลุง คะแนนไม่ไปพรรคพี่ก็มาพรรคน้อง สองพรรคคล้องแขนกันขึ้นแท่นรับเหรียญอันดับหนึ่ง อันดับสอง ชื่นชมบรรยากาศประชาธิปไตยเบ่งบาน พวกลุงๆ หายหน้าออกจากข่าวเป็นคนหายตัว รวมสองพรรคพี่น้องเกินครึ่งสภาฯ เจรจาพาทีต่อหน้าดูราบรื่น ภาพสวยงามร่วมพรรคอื่นประกอบฉากชูมือสมานฉันท์
แต่ ‘ความขื่นขม’ ตกอยู่กับพรรคพี่ที่ชื่อ ‘เพื่อไทย’ บ้านใหญ่ล้มหวังจะได้ถึง 310 กลับผิดคาด ลดลงมา ‘ช็อคคาตา’ ไม่ถึงครึ่ง รูดมาเหลือแค่ 140 คะแนนกลับเทให้ ‘พรรคน้องก้าวไกล’ ที่ทำอะไรดูถูกใจไปหมด
ยิ่งจบชัด เชื่อใจได้ว่า “มีลุงไม่มีเรา” เอาแต้มไปเลยเกินกว่าใครคาดคิด ดีดไปถึง 150 ซุ้มเล็ก บ้านใหญ่ ม้วนเสื่อกลับบ้านเก่ากันเป็นทิวแถว
ในใจน้องย่อม “ระริกระรี้” กับชัยชนะที่เกินเกม “ลงทุนน้อย แต่ได้กำไรมาก” ในขณะเดียวกันพรรคพี่ย่อมรู้สึก ‘ริษยา’ พรรคน้อง ของธรรมดากิเลสมารการเมือง พี่จะเดินหน้าก็ติดน้อง จะถอยหลังก็ติดน้องอีก ค้ำคอพี่เพราะสังคมเชียร์น้องอยู่ หากทิ้งไว้วันหน้าไม่มี ‘ลุง’ ปล่อยให้เติบใหญ่น้องจะแซงพี่ ไม่มีทางเป็นพรรคอื่น ทางใดสกัดได้ต้องทำ เพราะน้องยังประสบการณ์น้อยในวงเจรจา คนโตไม่ทันพรรค
แต่พรรคพี่คนแก่ล้นพรรค กลายเป็นเดินตามอนาคตพรรคประชาธิปัตย์ ที่นับวันถอยหลังกระแสหมดก๊อก เที่ยวหน้าหากปล่อยให้น้องโต หมดทักษิณ จบอนาคตเพื่อไทย แต่น้องฆ่าไม่ตาย ขายไม่ขาด รุ่นใหม่ค่อยๆ โตเข้ามาทดแทนรุ่นเก่าที่ล้มหายตายจากสาบสูญทางการเมือง ลูกหลานก็จมอยู่บนทรัพย์สมบัติอู้ฟู่ล้นเหลือของรุ่นพ่อแม่
ขณะที่พรรคน้องต้องดิ้นรนอวดผลงานเพื่อก้าวให้ไกลต่อไปบนถนนสายการเมือง พรรคพี่แสงตะวันกำลังดับลง พรรคน้องแสงอาทิตย์กำลังเพิ่งฉายแสงขึ้น
วันนี้แค่ตั้งไข่ ฟอร์มทีมรัฐบาลไม่ถึงสัปดาห์ก็ตั้งท่ายุ่งเหยิงซัดกันนัว พี่น้องคนละท้อง โตแล้วมาเจอกันโดยบังเอิญ อุดมการณ์คนละหน่อ ระหว่างคนสังขารเริ่มร่วงโรยหมดยุค กับคนหนุ่มสาวไฟแรงทันยุคสมัย ถูกจับมาอยู่ชายคาบ้านหลังเดียวกัน
หมดเรื่อง ‘ประธานสภา’ รับประกันว่ามีเรื่องอื่นอีก เพราะเป็น “ปลาคนละน้ำ เคมีคนละสูตร” จับเอามาผสมกันก็ได้แค่ชั่วครั้งชั่วคราว เดี๋ยวได้เห็นอาการเค้าลางของ ‘ไฟ’ ที่คนพี่กำลังมอด แต่คนน้องกำลังติด
ป่านนี้บรรดาลุงๆ เขา ‘สุมไฟ’ รอวันกลับ กลิ่นความเจริญจางหาย กลายเป็น ‘กลิ่นไหม้’ มาแทน
เมื่อคนเบื่อลุง คะแนนไม่ไปพรรคพี่ก็มาพรรคน้อง สองพรรคคล้องแขนกันขึ้นแท่นรับเหรียญอันดับหนึ่ง อันดับสอง ชื่นชมบรรยากาศประชาธิปไตยเบ่งบาน พวกลุงๆ หายหน้าออกจากข่าวเป็นคนหายตัว รวมสองพรรคพี่น้องเกินครึ่งสภาฯ เจรจาพาทีต่อหน้าดูราบรื่น ภาพสวยงามร่วมพรรคอื่นประกอบฉากชูมือสมานฉันท์
แต่ ‘ความขื่นขม’ ตกอยู่กับพรรคพี่ที่ชื่อ ‘เพื่อไทย’ บ้านใหญ่ล้มหวังจะได้ถึง 310 กลับผิดคาด ลดลงมา ‘ช็อคคาตา’ ไม่ถึงครึ่ง รูดมาเหลือแค่ 140 คะแนนกลับเทให้ ‘พรรคน้องก้าวไกล’ ที่ทำอะไรดูถูกใจไปหมด
ยิ่งจบชัด เชื่อใจได้ว่า “มีลุงไม่มีเรา” เอาแต้มไปเลยเกินกว่าใครคาดคิด ดีดไปถึง 150 ซุ้มเล็ก บ้านใหญ่ ม้วนเสื่อกลับบ้านเก่ากันเป็นทิวแถว
ในใจน้องย่อม “ระริกระรี้” กับชัยชนะที่เกินเกม “ลงทุนน้อย แต่ได้กำไรมาก” ในขณะเดียวกันพรรคพี่ย่อมรู้สึก ‘ริษยา’ พรรคน้อง ของธรรมดากิเลสมารการเมือง พี่จะเดินหน้าก็ติดน้อง จะถอยหลังก็ติดน้องอีก ค้ำคอพี่เพราะสังคมเชียร์น้องอยู่ หากทิ้งไว้วันหน้าไม่มี ‘ลุง’ ปล่อยให้เติบใหญ่น้องจะแซงพี่ ไม่มีทางเป็นพรรคอื่น ทางใดสกัดได้ต้องทำ เพราะน้องยังประสบการณ์น้อยในวงเจรจา คนโตไม่ทันพรรค
แต่พรรคพี่คนแก่ล้นพรรค กลายเป็นเดินตามอนาคตพรรคประชาธิปัตย์ ที่นับวันถอยหลังกระแสหมดก๊อก เที่ยวหน้าหากปล่อยให้น้องโต หมดทักษิณ จบอนาคตเพื่อไทย แต่น้องฆ่าไม่ตาย ขายไม่ขาด รุ่นใหม่ค่อยๆ โตเข้ามาทดแทนรุ่นเก่าที่ล้มหายตายจากสาบสูญทางการเมือง ลูกหลานก็จมอยู่บนทรัพย์สมบัติอู้ฟู่ล้นเหลือของรุ่นพ่อแม่
ขณะที่พรรคน้องต้องดิ้นรนอวดผลงานเพื่อก้าวให้ไกลต่อไปบนถนนสายการเมือง พรรคพี่แสงตะวันกำลังดับลง พรรคน้องแสงอาทิตย์กำลังเพิ่งฉายแสงขึ้น
วันนี้แค่ตั้งไข่ ฟอร์มทีมรัฐบาลไม่ถึงสัปดาห์ก็ตั้งท่ายุ่งเหยิงซัดกันนัว พี่น้องคนละท้อง โตแล้วมาเจอกันโดยบังเอิญ อุดมการณ์คนละหน่อ ระหว่างคนสังขารเริ่มร่วงโรยหมดยุค กับคนหนุ่มสาวไฟแรงทันยุคสมัย ถูกจับมาอยู่ชายคาบ้านหลังเดียวกัน
หมดเรื่อง ‘ประธานสภา’ รับประกันว่ามีเรื่องอื่นอีก เพราะเป็น “ปลาคนละน้ำ เคมีคนละสูตร” จับเอามาผสมกันก็ได้แค่ชั่วครั้งชั่วคราว เดี๋ยวได้เห็นอาการเค้าลางของ ‘ไฟ’ ที่คนพี่กำลังมอด แต่คนน้องกำลังติด
ป่านนี้บรรดาลุงๆ เขา ‘สุมไฟ’ รอวันกลับ กลิ่นความเจริญจางหาย กลายเป็น ‘กลิ่นไหม้’ มาแทน
