หลังจากประเทศไทย มีนายกรัฐมนตรีชื่อ ‘เศรษฐา ทวีสิน’ จากพรรคเพื่อไทยแล้ว ขั้นตอนต่อไปที่จับตากันแทบทุกวินาที คือการจัดสรรเก้าอี้คณะรัฐมนตรีของพรรคร่วมรัฐบาล ที่เรียกได้ว่า ‘ฝุ่นตลบ’ เพราะกระทรวงเกรด A มักเป็นที่หมายปองของพรรคการเมือง นอกเหนือจากความเชี่ยวชาญ ความรู้และประสบการณ์ในการบริหารประเทศด้านนั้นๆ แล้ว กระทรวงเกรด A เหล่านี้ ก็มักจะได้รับงบประมาณมหาศาล รวมถึงมีจำนวนบุคลากรมากมาย ที่อาจพูดได้ว่า เป็นหนึ่งในขุมกำลังของเจ้ากระทรวงได้ ยกตัวอย่าง 5 กระทรวงเกรด A ที่เป็นที่ต้องตาต้องใจของบรรดาพรรคการเมือง ได้แก่
1.กระทรวงศึกษาธิการ ได้รับการจัดสรรงบประมาณในปี 2566 จำนวน 325,900 ล้านบาท และข้อมูลกำลังคนภาครัฐของสำนักงาน ก.พ.เมื่อปี 2564 รายงานว่า มีบุคลากรในสังกัดกระทรวงมากถึง 555,186 คน ประกอบด้วย ครูและบุคลากรทางการศึกษาทั่วประเทศ ซึ่งถือว่า มากที่สุดจากทุกกระทรวง ทั้งงบประมาณและกำลังคน
2.กระทรวงสาธารณสุข ได้รับการจัดสรรงบประมาณในปี 2566 จำนวน 156,408 ล้านบาท มีบุคลากรในแวดวงสาธารณสุขมากถึง 293,647 คน นอกจากบรรดาแพทย์ เภสัชกร พยาบาลวิชาชีพ นักเทคนิคการแพทย์ เจ้าพนักงานสาธารณสุขแล้ว ที่ต้องจับตาก็คือ กระทรวงสาธารณสุข ก็ยัง อสม.กระจายกำลังอยู่ทั่วประเทศอีกด้วย
3.กระทรวงมหาดไทย ได้รับการจัดสรรงบประมาณในปี 2566 จำนวน 325,578 ล้านบาท มีบุคลากรทั่วประเทศ 49,717 คน โดยเฉพาะกรมการปกครองที่มีจำนวนบุคลากรมากถึง 13,858 คนและกรมที่ดิน 10,718 คน กระจายกำลังอยู่ทั่วประเทศ
4.กระทรวงคมนาคม ได้รับการจัดสรรงบประมาณ 180,502 ล้านบาท มีบุคลากรทั้งหมด 54,352 คน ซึ่งในจำนวนนี้ มีกำลังคนอยู่ที่กรมทางหลวง ทั้งข้าราชการ ลูกจ้างชั่วคราว และพนักงานราชการมากที่สุดถึง 39,234 คน
5.กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ได้รับการจัดสรรงบประมาณ 126,067 ล้านบาท มีบุคลากรจำนวน 76,300 คน โดยเฉพาะกรมชลประทาน กรมส่งเสริมการเกษตร กรมปศุสัตว์ กรมส่งเสริมสหกรณ์ ที่มีกำลังคนจำนวนมาก
นี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของขยายภาพให้เห็นความสำคัญของแต่ละกระทรวง ที่นอกจากจะได้งบประมาณรายจ่ายจำนวนมากเพื่อไว้ใช้บริหารงานแล้ว ยังมีกำลังคนในมือที่อนาคตอาจได้รับแรงสนับสนุนจากบุคลากรเหล่านี้ จนกลายเป็นกำลังคนทางการเมืองได้ อีกทั้งกระทรวงเหล่านี้ ก็มักจะมีโครงการใหญ่ๆ มากมาย ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเกิดปัญหาการต่อรองเก้าอี้ในกระทรวงเกรด A โดยเฉพาะการจัดตั้งรัฐบาลที่มีพรรคร่วมรัฐบาลมากถึง 12 พรรค แน่นอนว่า ทุกพรรคก็พยายามเพื่อให้ได้กระทรวงที่ตัวเองหมายปอง แต่สุดท้าย ไม่ว่าพรรคไหนจะได้ครองกระทรวงใหญ่หรือเล็ก ประชาชนที่กำลังเฝ้ามองอยู่ ก็ล้วนอยากให้นักการเมืองเข้ามาบริหารประเทศ เพื่อประโยชน์ของประชาชนอย่างแท้จริง โดยที่ไม่เอื้อประโยชน์ให้กับตัวเองและพวกพ้อง
1.กระทรวงศึกษาธิการ ได้รับการจัดสรรงบประมาณในปี 2566 จำนวน 325,900 ล้านบาท และข้อมูลกำลังคนภาครัฐของสำนักงาน ก.พ.เมื่อปี 2564 รายงานว่า มีบุคลากรในสังกัดกระทรวงมากถึง 555,186 คน ประกอบด้วย ครูและบุคลากรทางการศึกษาทั่วประเทศ ซึ่งถือว่า มากที่สุดจากทุกกระทรวง ทั้งงบประมาณและกำลังคน
2.กระทรวงสาธารณสุข ได้รับการจัดสรรงบประมาณในปี 2566 จำนวน 156,408 ล้านบาท มีบุคลากรในแวดวงสาธารณสุขมากถึง 293,647 คน นอกจากบรรดาแพทย์ เภสัชกร พยาบาลวิชาชีพ นักเทคนิคการแพทย์ เจ้าพนักงานสาธารณสุขแล้ว ที่ต้องจับตาก็คือ กระทรวงสาธารณสุข ก็ยัง อสม.กระจายกำลังอยู่ทั่วประเทศอีกด้วย
3.กระทรวงมหาดไทย ได้รับการจัดสรรงบประมาณในปี 2566 จำนวน 325,578 ล้านบาท มีบุคลากรทั่วประเทศ 49,717 คน โดยเฉพาะกรมการปกครองที่มีจำนวนบุคลากรมากถึง 13,858 คนและกรมที่ดิน 10,718 คน กระจายกำลังอยู่ทั่วประเทศ
4.กระทรวงคมนาคม ได้รับการจัดสรรงบประมาณ 180,502 ล้านบาท มีบุคลากรทั้งหมด 54,352 คน ซึ่งในจำนวนนี้ มีกำลังคนอยู่ที่กรมทางหลวง ทั้งข้าราชการ ลูกจ้างชั่วคราว และพนักงานราชการมากที่สุดถึง 39,234 คน
5.กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ได้รับการจัดสรรงบประมาณ 126,067 ล้านบาท มีบุคลากรจำนวน 76,300 คน โดยเฉพาะกรมชลประทาน กรมส่งเสริมการเกษตร กรมปศุสัตว์ กรมส่งเสริมสหกรณ์ ที่มีกำลังคนจำนวนมาก
นี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของขยายภาพให้เห็นความสำคัญของแต่ละกระทรวง ที่นอกจากจะได้งบประมาณรายจ่ายจำนวนมากเพื่อไว้ใช้บริหารงานแล้ว ยังมีกำลังคนในมือที่อนาคตอาจได้รับแรงสนับสนุนจากบุคลากรเหล่านี้ จนกลายเป็นกำลังคนทางการเมืองได้ อีกทั้งกระทรวงเหล่านี้ ก็มักจะมีโครงการใหญ่ๆ มากมาย ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเกิดปัญหาการต่อรองเก้าอี้ในกระทรวงเกรด A โดยเฉพาะการจัดตั้งรัฐบาลที่มีพรรคร่วมรัฐบาลมากถึง 12 พรรค แน่นอนว่า ทุกพรรคก็พยายามเพื่อให้ได้กระทรวงที่ตัวเองหมายปอง แต่สุดท้าย ไม่ว่าพรรคไหนจะได้ครองกระทรวงใหญ่หรือเล็ก ประชาชนที่กำลังเฝ้ามองอยู่ ก็ล้วนอยากให้นักการเมืองเข้ามาบริหารประเทศ เพื่อประโยชน์ของประชาชนอย่างแท้จริง โดยที่ไม่เอื้อประโยชน์ให้กับตัวเองและพวกพ้อง
