อยากให้ลูกหลานโตไปทางไหน? กาง 7 ประเด็นกระตุกรัฐบาลทบทวน ‘กาสิโน’

ธนากร คมกฤส เลขาธิการมูลนิธิรณรงค์หยุดพนัน เผยผ่านโซเชียลมีเดียเกี่ยวกับ ‘กาสิโน’ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ ‘เอ็นเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์’ (Entertainment Complex) ภายใต้ร่างพระราชบัญญัติ (พ.ร.บ.) การประกอบสถานบันเทิงครบวงจร พ.ศ. ... ที่รัฐบาลกำลังผลักดัน โดยเนื้อหาระบุว่า

อยากให้ลูกหลานไทยโตไปทางไหน? หลังจากรัฐบาลประกาศเลื่อนการเสนอร่าง พ.ร.บ.สถานบันเทิงครบวงจร ที่มีกาสิโนเป็นสิ่งที่ต้องห้ามพลาดเมื่อสัปดาห์ก่อน   เนื่องในวันครอบครัว 14 เมษายน 2568 อยากเสนอมุมมองเรื่องนี้ในอีกด้านหนึ่ง ประเด็นที่อยากให้ผู้นำรัฐบาลพึงระมัดระวัง เนื่องจากอากัปกิริยาการผลักดันเรื่องนี้ในช่วงที่ผ่านมาอาจเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีแก่ผู้พบเห็น โดยเฉพาะเด็กและเยาวชน  มีประเด็นที่อยากพูดถึงอย่างน้อย 7 ประการ 1\. ความไม่ซื่อสัตย์ **  การผลักดันกาสิโนอันหมายถึงแหล่งพนันถูกกฎหมายขนาดใหญ่ ทั้งที่ในช่วงการหาเสียงเลือกตั้งไม่ได้มีการนำเสนอนโยบายเช่นนี้ แต่ครั้นพอได้เป็นรัฐบาลกลับทำในสิ่งที่ตนไม่ได้พูดเอาไว้  ขณะเดียวกันบางอย่างที่เสนอไว้ในตอนหาเสียงกลับไม่แสดงความจริงจังว่าจะทำให้สำเร็จ ถือเป็นความไม่ซื่อสัตย์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น **2\. การไม่รู้กาลเทศะ การผลักดันกฎหมายสถานบันเทิงครบวงจร ในขณะที่ประเทศชาติเพิ่งผ่านพ้นเหตุการณ์ภัยพิบัติ และกำลังเผชิญการคุกคามด้วยมาตรการการค้าระหว่างประเทศ  เป็นการแสดงถึงความไม่สำนึกว่าสิ่งใดควรทำก่อนสิ่งใดควรทำหลัง  ไม่รู้ว่าเรื่องใดสำคัญและเร่งด่วน และเรื่องใดไม่สำคัญและไม่เร่งด่วน 3\. การเอาแต่ได้ อากัปกิริยาของรัฐบาลขณะนี้เปรียบเหมือนอาการของเด็กที่กำลังอยากได้ของเล่น ที่พยายามทำทุกวิถีทางที่จะให้ได้สิ่งที่ตนต้องการ   พฤติการณ์ของพรรครัฐบาลที่พยายามใช้เสียงข้างมากลากพาไปสู่เป้าหมายของตน  หวังเพียงผลประโยชน์ระยะสั้น ไม่คำนึงถึงสิ่งที่จะเกิดตามมาจากสิ่งที่ตนได้กระทำลงไป เป็นการกระทำที่ไร้วุฒิภาวะอย่างยิ่ง 4\. การไม่ศึกษาหาความรู้ การพยายามผลักดันให้ร่างพ.ร.บ.นี้ผ่านความเห็นชอบของรัฐสภาก่อน โดยไม่มีการศึกษาความเป็นไปได้ทางการปฏิบัติและการศึกษาผลกระทบต่าง ๆ ที่มากพอ   อาศัยแต่การลอกเลียนความสำเร็จของประเทศอื่น เหมือนการลอกการบ้านจากเด็กเรียนเก่ง โดยไม่สนใจลอกเลียนวิธีปฏิบัติที่ถูกต้องเหมาะสม  เพียงเห็นเขาทำสำเร็จก็อยากทำตาม โดยไม่ประเมินตนเองว่ามีความสามารถเพียงพอจะทำอย่างเขาได้หรือไม่ เป็นการไม่ทำงานบนฐานของปัญญา 5\. การทำผิดเป็นถูก  รัฐบาลกำลังหักหาญพยายามทำสิ่งผิดให้กลายเป็นสิ่งถูกด้วยการบัญญัติกฎหมาย  เป็นการใช้อำนาจสร้างความถูกต้องบนความไม่ชอบธรรม  เป็นแบบอย่างของการใช้กำลังหรือพลังอำนาจเพื่อสร้างความชอบให้กับสิ่งที่ตนอยากทำ ทั้งที่ความจริงสิ่งนั้นคือสิ่งที่ผิดบาปต่อส่วนรวม 6\. การไม่เคารพผู้อื่น ปัจจุบันมีเสียงติติง คัดค้านทัดทานจากประชาชนหลายฝ่าย  ทั้งผู้อาวุโสในสังคม คณาจารย์  ผู้นำศาสนา  แพทย์  ซึ่งล้วนเป็นอาชีพที่ถือเป็นบุพพการีของสังคมที่คู่ควรแก่การรับฟัง แต่รัฐบาลกลับแสดงอาการไม่ยี่หระ และพยายามด้อยค่าเสียงคัดค้านเหล่านั้น ถือเป็นการไม่เคารพและให้เกียรตืผู้อื่น ปราศจากความอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่เหมาะแก่การกล่าวอ้างว่าตนมีที่มาจากความเป็นประชาธิปไตย 7\. การไม่ละอายใจ  การที่รัฐบาลหวังหารายได้เข้าจากกิจการสีเทาอย่างการพนัน คือการสื่อสารต่อเด็กเยาวชนว่า การทำทุกอย่างให้ได้เงินแม้สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่ไม่พึงกระทำ เป็นสิ่งที่ไม่น่าละอายแก่ใจ  ลักษณะนี้เท่ากับเป็นการส่งเสริมค่านิยมรวยเร็วด้วยเล่ห์เหลี่ยม ปฏิเสธค่านิยมการทำงาน ที่หากต้องการความสำเร็จย่อมต้องทุ่มเทและพยายามอย่างหนัก