คำว่า ‘จารย์’ ในหมู่ชายแท้ ผันแปรมาจากอะไร?

ความหมายของคำว่า “จารย์” แต่เดิมที่พวกผู้ชายใข้กันนั้นมักใช้เรียกแทนฝ่ายตรงข้ามที่เรารู้สึกว่าเขาเหนือกว่าเราอยู่นิดๆ หรือเรามีความเกรงใจเขาอยู่หน่อยๆ เช่น “โถ่จารย์” ที่ใช้พูดเวลาบุคคลตรงข้ามทำอะไรไม่ถูกใจเรา หรือไม่ยอมทำในสิ่งที่เราต้องการ เป็นการแสดงความไม่พอใจที่ไม่ได้รุนแรงจนเกินไป อาทิ เพื่อนนิสัยดีคนหนึ่งสะดุดล้มมาทำน้ำหกใส่เราโดยบังเอิญจนข้าวของเปียกหมด แม้เราจะไม่พอใจ แต่เมื่อเงยหน้าไปเห็นหน้าตาอันน่าสงสารของเพื่อนที่ไม่เคยทำผิดพลาดมาก่อน จึงได้แต่รำพึงรำพันออกมาว่าโถ่จารย์ เป็นต้น

โดยเหตุผลที่นิยมใช้คำว่าจารย์เรียกกันในหมู่ผู้ชายนั้น ก็มาจากกีฬาฟุตบอลซึ่งฮอตฮิตในหมู่ชายแท้ไทยมานมนาน ซึ่งไม่ว่าจะเป็นฟุตบอลระดับใดตั้งแต่แต่ระดับอาชีพไทยลีกยันระดับสมัครเล่นอย่างบอลเดินสาย กรรมการที่อยู่ในสนามส่วนใหญ่มักจะเป็นอาจารย์พละ  
 
ด้วยอารมณ์ที่กำลังคุกกรุ่นจากการตัดสินที่ไม่เป็นธรรม ก็ทำให้เวลานักบอลจะเข้าไปประท้วงกรรมการ คำว่าอาจารย์อย่างนั้นอาจารย์อย่างนี้บางทีมันก็อาจจะยาวไป ไม่นานคำว่าอาจารย์ก็ถูกกร่อนเหลือเพียงคำว่าจารย์ในที่สุด ดังนั้นคำว่าโถ่จารย์ แบบนี้ไม่ฟาล์วนะจารย์ จึงกลายเป็นคำฮิตติดปากเวลานักบอลในสนามโวยวายประท้วงกรรมการ ที่แม้จะไม่พอใจขนาดไหน แต่เมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงอาจารย์พละเราก็ทำได้แค่รำพึงรำพันสิ่งที่คับคาในใจก่อนจะลงท้ายด้วยคำว่าจารย์เพื่อเพิ่มความซอฟ ไม่ให้เหล่าอาจารย์ที่ตอนนี้มีอำนาจมากที่สุดในสนามใจร้ายกับเราจนเกินไป 
 
ซึ่งในเวลาต่อมาคำว่าจารย์ก็ติดปากออกมานอกสนามบอล ถูกมาใช้ในชีวิตประจำกันมากขึ้นๆ จนคำว่าจารย์กลายสภาพไปเป็นการเรียกแทนสรรพนามสามัญชายแท้ไปโดยปริยาย และจากความหมายของคำว่าจารย์ที่เพี้ยนมาจากอาจารย์ซึ่งเป็นผู้มีความรู้ คำว่าจารย์จึงกลายพันธุ์มาใช้เรียกเวลาเราเห็นบุคคลนั้นๆ ทำอะไรเทพๆ เซียนๆ ระดับอาจารย์ได้อีกด้วย เป็นที่มาของคำว่า “อย่างเอาอะจารย์” ที่ฮิตติดปากในโซเชียลไม่ว่าจะเพศไหนวัยใดในปัจจุบัน