การศึกษาใหม่ได้นำเสนอการค้นพบที่น่าตกใจเกี่ยวกับกระบอกน้ำดื่มที่เราพกติดตัวกันบ่อยๆ โดยผลการศึกษาล่าสุดจาก waterfilterguru.com ในสหรัฐฯ พบว่า กระบอกน้ำที่สามารถนำกลับมาใช้ซ้ำได้นั้น กักเก็บแบคทีเรียได้มากกว่าฝารองนั่งชักโครกทั่วไปถึง 40,000 เท่า โดยอธิบายว่ากระบอกเหล่านี้เป็นเหมือน ‘จานเพาะเชื้อแบบพกพา’
ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ รองศาสตราจารย์ คียอน ยาพ นักจิตวิทยาคลินิกแห่งมหาวิทยาลัยคาธอลิกออสเตรเลียและผู้เชี่ยวชาญด้านความผิดปกติโรคชอบเก็บสะสมสิ่งของกล่าวกับสำนักข่าว The Sydney Morning Herald ว่า“พวกมันเป็นวัตถุที่ไม่สามารถทำร้ายเราได้ พวกมันไว้ใจได้และคาดเดาได้ ไม่เหมือนกับคนที่ทำร้ายเราได้” โดยเปรียบเทียบปรากฏการณ์นี้กับวัตถุที่เด็กๆ ใช้คลายความวิตกกังวล (เช่น ตุ๊กตา)
แต่กลับกลายเป็นว่ากระบอกน้ำเหล่านั้นสามารถทำร้ายคุณได้ หากว่าคุณไม่ทำความสะอาดเป็นประจำ โดยนักวิจัยเก็บกวาดส่วนต่างๆ ของขวดน้ำต่างๆ กัน 3 ครั้ง ซึ่งรวมถึงฝาจุกและหลอดสำหรับดื่ม รวมถึงฝาแบบบีบ ซึ่งพวกเขาก็พบแบคทีเรีย 2 ชนิด ได้แก่ แบคทีเรียแกรมลบ (Gram-negative bacteria) และบาซิลลัส (bacillus)
แบคทีเรียแกรมลบสามารถทำให้เกิดการติดเชื้อที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะมากขึ้น ในขณะที่บาซิลลัสบางชนิดอาจส่งผลให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับระบบทางเดินอาหาร
นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบความสะอาดของกระบอกน้ำกับของใช้ในบ้านก็พบว่า พวกมันมีเชื้อโรคเป็น 2 เท่าของอ่างล้างจาน และสามารถสะสมแบคทีเรียได้มากกว่าเมาส์คอมพิวเตอร์ถึง 4 เท่า อีกทั้งยังมากกว่าชามน้ำของสัตว์เลี้ยงถึง 14 เท่าด้วย
ดร. แอนดรูว์ เอ็ดเวิร์ดส์ นักจุลชีววิทยาระดับโมเลกุลของมหาวิทยาลัยอิมพีเรียล ลอนดอน กล่าวว่า “ปากของมนุษย์เป็นที่อยู่ของแบคทีเรียหลายชนิด จึงไม่น่าแปลกใจที่ภาชนะสำหรับดื่มจะเต็มไปด้วยจุลินทรีย์”
และแม้ว่ากระบอกน้ำเหล่านี้อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของแบคทีเรียจำนวนมาก แต่ ดร.ไซมอน คลาร์ก นักจุลชีววิทยาแห่งมหาวิทยาลัยเรดดิงกล่าวว่า “มันไม่เป็นอันตรายเสมอไป ผมไม่เคยได้ยินว่ามีคนป่วยจากกระบอกน้ำ ในทำนองเดียวกัน ก๊อกน้ำก็ไม่ใช่ปัญหาอย่างชัดเจน คุณได้ยินคนป่วยจากการกดน้ำจากก๊อกครั้งสุดท้ายเมื่อใด กระบอกน้ำมีแนวโน้มที่จะปนเปื้อนแบคทีเรียที่อยู่ในปากของผู้คนอยู่แล้ว”
อย่างไรก็ดี ดูเหมือนว่ากระบอกน้ำแบบบีบจะสะอาดที่สุดในบรรดา 3 รูปแบบที่ผ่านการทดสอบ โดยมีปริมาณแบคทีเรีย 1 ใน 10 เท่าของขวดที่มีฝาเกลียวหรือฝาหลอด พูดง่ายๆ ก็คือว่า การทำความสะอาดกระบอกน้ำต้องเป็นส่วนหนึ่งในกิจวัตรประจำวันของคุณ ทั้งนี้ ผู้เชี่ยวชาญแนะนำให้ล้างอย่างน้อยวันละครั้งด้วยน้ำสบู่ร้อน และฆ่าเชื้ออย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง
ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ รองศาสตราจารย์ คียอน ยาพ นักจิตวิทยาคลินิกแห่งมหาวิทยาลัยคาธอลิกออสเตรเลียและผู้เชี่ยวชาญด้านความผิดปกติโรคชอบเก็บสะสมสิ่งของกล่าวกับสำนักข่าว The Sydney Morning Herald ว่า“พวกมันเป็นวัตถุที่ไม่สามารถทำร้ายเราได้ พวกมันไว้ใจได้และคาดเดาได้ ไม่เหมือนกับคนที่ทำร้ายเราได้” โดยเปรียบเทียบปรากฏการณ์นี้กับวัตถุที่เด็กๆ ใช้คลายความวิตกกังวล (เช่น ตุ๊กตา)
แต่กลับกลายเป็นว่ากระบอกน้ำเหล่านั้นสามารถทำร้ายคุณได้ หากว่าคุณไม่ทำความสะอาดเป็นประจำ โดยนักวิจัยเก็บกวาดส่วนต่างๆ ของขวดน้ำต่างๆ กัน 3 ครั้ง ซึ่งรวมถึงฝาจุกและหลอดสำหรับดื่ม รวมถึงฝาแบบบีบ ซึ่งพวกเขาก็พบแบคทีเรีย 2 ชนิด ได้แก่ แบคทีเรียแกรมลบ (Gram-negative bacteria) และบาซิลลัส (bacillus)
แบคทีเรียแกรมลบสามารถทำให้เกิดการติดเชื้อที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะมากขึ้น ในขณะที่บาซิลลัสบางชนิดอาจส่งผลให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับระบบทางเดินอาหาร
นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบความสะอาดของกระบอกน้ำกับของใช้ในบ้านก็พบว่า พวกมันมีเชื้อโรคเป็น 2 เท่าของอ่างล้างจาน และสามารถสะสมแบคทีเรียได้มากกว่าเมาส์คอมพิวเตอร์ถึง 4 เท่า อีกทั้งยังมากกว่าชามน้ำของสัตว์เลี้ยงถึง 14 เท่าด้วย
ดร. แอนดรูว์ เอ็ดเวิร์ดส์ นักจุลชีววิทยาระดับโมเลกุลของมหาวิทยาลัยอิมพีเรียล ลอนดอน กล่าวว่า “ปากของมนุษย์เป็นที่อยู่ของแบคทีเรียหลายชนิด จึงไม่น่าแปลกใจที่ภาชนะสำหรับดื่มจะเต็มไปด้วยจุลินทรีย์”
และแม้ว่ากระบอกน้ำเหล่านี้อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของแบคทีเรียจำนวนมาก แต่ ดร.ไซมอน คลาร์ก นักจุลชีววิทยาแห่งมหาวิทยาลัยเรดดิงกล่าวว่า “มันไม่เป็นอันตรายเสมอไป ผมไม่เคยได้ยินว่ามีคนป่วยจากกระบอกน้ำ ในทำนองเดียวกัน ก๊อกน้ำก็ไม่ใช่ปัญหาอย่างชัดเจน คุณได้ยินคนป่วยจากการกดน้ำจากก๊อกครั้งสุดท้ายเมื่อใด กระบอกน้ำมีแนวโน้มที่จะปนเปื้อนแบคทีเรียที่อยู่ในปากของผู้คนอยู่แล้ว”
อย่างไรก็ดี ดูเหมือนว่ากระบอกน้ำแบบบีบจะสะอาดที่สุดในบรรดา 3 รูปแบบที่ผ่านการทดสอบ โดยมีปริมาณแบคทีเรีย 1 ใน 10 เท่าของขวดที่มีฝาเกลียวหรือฝาหลอด พูดง่ายๆ ก็คือว่า การทำความสะอาดกระบอกน้ำต้องเป็นส่วนหนึ่งในกิจวัตรประจำวันของคุณ ทั้งนี้ ผู้เชี่ยวชาญแนะนำให้ล้างอย่างน้อยวันละครั้งด้วยน้ำสบู่ร้อน และฆ่าเชื้ออย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง
