‘เท็ด ครูซ’ ส.ว.อเมริกันที่คนเกลียดขี้หน้ามากที่สุด

ส.ว.ที่มีทั้งคนรักคนเกลียด…แต่คนเกลียดมากกว่า 

ช่วงนี้กระแส ส.ว. ในไทยน่าจะร้อนแรงจนน่าจะไม่จบลงง่ายๆ หลังพวกเขาเลือกที่จะเมินเสียงประชาชน 14 ล้านเสียงและงดออกเสียงในการโหวตพิธาครั้งแรก และจุดชนวนให้ประชาชนต่างขุดอดีตและธุรกิจของ ส.ว.ที่ไม่โหวตพิธาจนกลายเป็นเทรนด์ทวิตเตอร์ #ธุรกิจสว #เมียน้อยสว #ปิดสวิตช์สว ติดต่อกันกลายวัน 
 
เดิมทีประชาชนก็ไม่ค่อยพอใจ ส.ว. ที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้งอยู่แล้ว แต่พอมาเจอเหตุการณ์เช่นนี้ก็ยิ่งทวีความเกลียดชังมากขึ้นไปอีก 
 
แล้วรู้หรือไม่ว่าในสหรัฐฯ ก็มี ส.ว.คนหนึ่งที่ประชาชนเกลียดมากๆ ถึงขนาดได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในผู้ชายที่คนไม่ชอบมากที่สุดในวอชิงตัน แต่ถึงกระนั้นเขาคนนี้ก็ยังได้คะแนนนิยมและได้เสียงโหวตจากประชาชนอยู่ ซึ่งเขาคนนั้นก็คือ ‘เท็ด ครูซ’ ส.ว.จากพรรครีพับลิกันนั่นเอง 
 
เรื่องราวของชายคนนี้เป็นอย่างไร…
 
ครูซได้รับเลือกเข้าสู่ที่นั่งในสภาคองเกรสเป็นครั้งแรกเมื่อปี 2012 ในฐานะนักต่อสู้ฝ่ายขวาประชานิยมซึ่งเป็นผู้นำฐานเสียงที่หัวรุนแรง และสร้างชื่อเสียงอย่างรวดเร็วในวอชิงตัน จากนั้นในปี 2013 ครูซได้กล่าวสุนทรพจน์เป็นเวลา 21 ชั่วโมงเพื่อแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของการต่อต้านกฎหมายการดูแลสุขภาพ แต่ทว่ามันกลับไม่ได้ผล  
 
เมื่อถึงเวลาที่เขาลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีจากพรรครีพับลิกันในปี 2015 ครูซได้สร้างนโยบายที่แข็งแกร่งในฝั่งขวาของพรรค อย่างไรก็ดี ชายคนนี้เป็นที่รู้จักในฐานะ ส.ว.เท็กซัสที่เปิดฉากหาเสียงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีจากรีพับลิกันสนามแรกในพรรคการเมืองไอโอวาปี 2016 ซึ่งครูซสามารถเอาชนะ โดนัลด์ ทรัมป์ ได้ 
 
ขณะที่ประธานสภาผู้แทนราษฎรซึ่งเป็นสมาชิกพรรคของครูซเองก็เรียกเขาว่า ‘คนโง่’ ส่วนอดีตผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดี จอห์น แมคเคน ส.ว.จากแอริโซนา จะเรียกเขาว่า ‘คนเพี้ยน’  
 
หลังจากอยู่ในวุฒิสภาได้ไม่ถึง 3 ปี ครูซก็ตัดสินใจลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดี และหลังจากที่เขาได้รับชัยชนะในการเป็นตัวแทนของพรรคชิงเก้าอี้ประธานาธิบดีในไอโอวา รวมถึงในรัฐทางตอนใต้ก็ทำให้เขามีโอกาสที่จะได้รับการเสนอชื่อ ทว่าหลายคนที่อยู่นอกสหรัฐฯ ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ถึงจะมีคนรู้จักก็น้อยมาก 

ทำไมใครๆ ก็ไม่ชอบเขา

เขาเป็นที่รู้จักในฐานะทายาท ‘โรนัลด์ เรแกน’ เพราะครูซพยายามที่จะดำเนินตามรอยเรแกนและหากเขาชนะการเสนอชื่อได้ตำแหน่งประธานาธิบดี เขาก็จะกลายเป็นนักอนุรักษนิยมที่หัวรุนแรงมากกว่าไอดอลของเขา (เรแกน)  
 
เป็นที่น่าสนใจที่ไม่มี ส.ว. หรือผู้ว่าการรัฐคนใดสนับสนุนการเสนอชื่อชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขาเลย ขณะที่รีพับลิกันเองก็กังวลอย่างยิ่งว่ารัฐบาลครูซอาจเต็มไปด้วยนักเคลื่อนไหวและผู้คนจากกลุ่มคลังสมองฝ่ายขวา เนื่องจากครูซผูกพันกับอุดมการณ์มากกว่าพรรครีพับลิกันซะอีก 
 
แต่การหาเสียงของครูซในปี 2016 ทรัมป์อ้างว่าเขาไม่มีสิทธิ์เป็นประธานาธิบดี และบอกว่าพ่อของเขาอาจมีส่วนในการลอบสังหารอดีตประธานาธิบดี จอห์น เอฟ เคนเนดี (ซึ่งไม่ใช่) 
 
ขณะที่ครูซตอบโต้อย่างฉุนเฉียวโดยเรียกทรัมป์ว่า ‘ไร้ศีลธรรมอย่างที่สุด’ ‘คนหลงตัวเอง’ ‘คนโกหกหลอกตัวเอง’ และ ‘หัวงู’ ซึ่งนั่นทำให้เขาถูกโห่ร้องอย่างกึกก้องจากกลุ่มสนับสนุนทรัมป์ ทว่าหลังจากทรัมป์แพ้การเลือกตั้งโจ ไบเดนเมื่อปี 2020 ครูซได้กระตุ้นกระแสต่อต้านทางการเมืองและความนิยมอย่างกว้างขวางหลังจากยื่นคัดค้านการรับรองชัยชนะของไบเดน 
 
และเกิดเหตุจลาจลขึ้นจน ส.ส.หลายคน รวมทั้ง อเล็กซานเดรีย โอคาซิโอ คอร์เตซ ก็ออกมาประณามเขาและแย้งว่าเขาต้องรับผิดชอบต่อการจลาจลและการเสียชีวิตที่เกิดขึ้น ขณะเดียวกันนี้ ครูซเองก็เผชิญกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์เมื่อเขาบินหนีไปยังเมืองแคนคูน ประเทศเม็กซิโก พร้อมภรรยาและลูกสาว ท่ามกลางภัยพิบัติและโรคระบาดในฤดูหนาวซึ่งเกิดขึ้นในรัฐของเขาแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนจนมีผู้เสียชีวิตกว่า 20 ราย  
 
หลังจากนั้น ครูซก็ถูกกดดันให้ลาออก โดยผลสำรวจความคิดเห็นของ YouGov ในเวลานั้นเผยให้เห็นว่า คะแนนนิยมของวุฒิสมาชิกในหมู่พรรครีพับลิกันลดลงมากกว่า 20% และนั่นทำให้ครูซอาจไม่ลงสมัครรับเลือกตั้งใหม่จนกว่าจะถึงปี 2024 ด้วย 
 
‘การกระทำของครูซ’ ที่กล่าวมาข้างต้นนั้นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาไม่ได้รับการยอมรับจากนักการเมืองหลายๆ คน และนั่นไม่เพียงทำให้เขากลายเป็นหนึ่งในบุคคลที่ ส.ส. และ ส.ว. จากพรรคตัวเองไม่ชอบที่สุดเท่านั้น แต่นักการเมืองจากพรรคอื่นก็ไม่ชอบเขาด้วย